कर कटावरी तुळशीच्या माळा| ऐसे रूप डोळा दावी हरी||१||
ठेविले चरण दोन्ही विटेवरी| ऐसे रूप हरी दावी डोळा||२||
कटी पितांबर कास मिरविली| दाखवी वाहिली ऐसी मूर्ती||३||
गरुडपारावरी उभा राहिलासी| आठवे मानसी तेची रूप||४||
झुरोनी पांजरा होऊ पाहे आता| येई पंढरीनाथा भेटावया||५||
तुका म्हणे माझी पुरवावी आस| विनंती उदास करू नये||६||
तुकाराम महाराज पांडुरंगाला म्हणतात कि, हे हरी(पांडुरंगाला उद्देशून) कंबरेवर हात आणि गळ्यात तुळशीच्या माळा आहेत असे रूप दाखव. आणि दोन्ही पाय विटेवर ठेवले आहेत आणि कमरेला पितांबर नेसलेला आहे अशी मूर्ती दाखव. तुकाराम महाराजांना आता पांडुरंगाला भेटायची आस(ओढ) लागली आहे. त्यांना पांडुरंगाचे गरुडावर उभे राहिलेले असे रूप आठवते. ते पांडुरंगाला असे म्हणतात कि 'तुझ्या आठवणीने माझे शरीर झुरून अस्थिपंजर होऊ लागले आहे.' त्यामुळेच तुकाराम महाराजांनी भेटावयास येण्याची पांडुरंगाला विनंती केली आहे.
नये जरी तुझ मधुर उत्तर| दिधला सुस्वर नाही देवे||१||
नाही तयावीण भुकेला विठ्ठल| येईल तैसा बोल रामकृष्ण||२||
देवापाशी मागे आवडीची भक्ती| विश्वासेची प्रीती भावबळे||३||
तुका म्हणे मना सांगतो विचार| धरावा निर्धार दिसेंदिस||४||
तुकाराम महाराज म्हणतात कि,"जरी उत्तर स्वर(आवाज) दिला नसला किंवा मधुर शब्दाने गाता येत नसेल तरी हरकत नाही. देव काही स्वराला भुकेला नाही. जसे गाता येईल त्या स्वरात रामकृश्नाचे भजन गा" लोकांना मनात भीती वाटते कि माझा स्वर चांगला नाही किंवा मला उत्तम गाता येत नाही मग मी रामकृश्नाचे भजन कसे गाऊ? तुकाराम महाराजांनी मनातील भीती दूर करण्यासाठी या अभंगातून सूचित केले आहे आणि असे सांगितले आहे कि,देवापाशी आवडीने,विश्वासाने,प्रीतीने(प्रेमाने) भक्ती मग व याचा दिवसेंदिवस निर्धार कर.
